„ Bogata stymulacja wszystkich zmysłów jest najlepszą drogą do rozwoju intelektu dziecka, jego sprawności ruchowej oraz sfery emocjonalnej”( Bernacka, 2005)

Muzykoterapia jest jedną z odmian terapii sztuką. Ze względu na różnorodność oddziaływań tj.: ruch przy muzyce, gra na instrumentach, śpiew i ćwiczenie mowy,  słuchanie i tworzenie muzyki, relaksacja, zalicza się ją do metod   psychoprofilaktycznych. Posługuje się ona muzyką lub jej elementami ( rytmem, melodyką, dynamiką, agogiką, kolorystyką, harmonią i artykulacją) w celu przywracania zdrowia lub poprawy funkcjonowania osób z różnymi zaburzeniami natury emocjonalnej, fizycznej oraz umysłowej. W profilaktyce jej adresatami  są osoby w każdym wieku. Szczególnie jednak we wczesnych okresach życia można w sposób zabawowy z pomocą muzyki animować przyszłe prozdrowotne zachowania. W muzykoterapii odwołujemy się do aktywności poznawczej, ruchowej, emocjonalnej i społecznej uczestnika. Należy dodać, że działania te rozwijają także wyobraźnię, kształcą pamięć, uwagę, słuch fizjologiczny i muzyczny, umiejętność dłuższej w czasie koncentracji, poprawiają samopoczucie fizyczne, co w wieku dziecięcym ma istotne znaczenie ogólnorozwojowe. Muzykorerapia sprzyja zatem polisensorycznemu, twórczemu rozwojowi dziecka.