Zajęcia polegają na specyficznych, zamierzonych oddziaływaniach ukierunkowanych na usuniecie wszelkich zakłóceń procesu porozumiewania się.
Podstawowymi celami terapii są:

• usuwanie zaburzeń mowy (wad wymowy, jąkania i innych)
• przywracanie mowy w przypadku jej utraty (tzw. afazji)
• stymulowanie rozwoju mowy i wyrównywanie opóźnień tego rozwoju
• podnoszenie sprawności językowe

W sytuacji, kiedy  dziecko nie mówi, nie znaczy, że nie ma nam nic do powiedzenia. Z takimi problemami radzimy sobie wprowadzając wspomagające i alternatywne sposoby porozumiewania się (ACC).

Pracujemy m.in. z programem eduSensu Gold, który został opracowany z myślą o wsparciu terapii najczęściej występujących zaburzeń mowy u dzieci w wieku przedszkolnym i  szkolnym. Dołożono wszelkich starań, aby praca z programem była jak najbardziej fascynująca dla małych pacjentów, a efekty tej pracy były szybkie i definitywne.
Zajęcia kierowane są do wszystkich osób przejawiających zakłócenia procesu porozumiewania się.

Zajęcia prowadzone są indywidualnie i grupowo (max 3-4 osoby)

Elektrostymulacja w logopedii to metoda wspomagająca terapię zaburzeń mowy i połykania, polegająca na stosowaniu prądów elektrycznych o niskiej częstotliwości w celu pobudzenia mięśni i nerwów twarzy, języka oraz gardła.

Na czym polega?

• Elektrody umieszczane są na skórze w okolicach twarzy, podbródka czy szyi.
• Prąd o odpowiednich parametrach wywołuje delikatne skurcze mięśni.
• Celem jest poprawa napięcia mięśniowego, koordynacji i siły mięśni uczestniczących w artykulacji i połykaniu.

Zastosowania w logopedii:

1. Zaburzenia artykulacji – wspiera terapię dzieci i dorosłych z obniżonym napięciem mięśniowym (np. przy seplenieniu, dyzartrii).
2. Rehabilitacja po udarze – poprawa funkcji mowy i połykania poprzez stymulację osłabionych mięśni.
3. Dysfagia (zaburzenia połykania) – elektrostymulacja mięśni gardła i krtani wspomaga terapię zaburzeń połykania u dzieci i dorosłych.
4. Opóźniony rozwój mowy – jako metoda wspomagająca klasyczne ćwiczenia logopedyczne, szczególnie przy problemach z napięciem mięśniowym.

Korzyści:

– zwiększenie efektywności tradycyjnych ćwiczeń logopedycznych,

– poprawa siły i wytrzymałości mięśni,

– ułatwienie kontroli nad ruchem języka i warg,

– skrócenie czasu terapii w niektórych przypadkach.

To nowoczesna, nieinwazyjna metoda terapeutyczna zwiększająca skuteczność funkcjonowania mózgu. Metoda EEG Biofeedback jest metodą klasycznej medycyny (wchodzi w spis międzynarodowych procedur medycznych), używaną szeroko, jako metoda nieinwazyjna, bez skutków ubocznych. Polega na nauczeniu mózgu samokontroli pracy za pomocą modyfikacji fal mózgowych.

Celem treningu EEG Biofeedback jest poprawa funkcjonowania człowieka poprzez polepszenie czynności bioelektrycznej mózgu wraz z ukierunkowaniem i wzmocnieniem koncentracji uwagi oraz hamowaniem stanów nadmiernego pobudzenia. Trening EEG Biofeedback wpływa pozytywnie na korę mózgową przywracając równowagę zaburzonym wartościom amplitud fal mózgowych.

Dzięki treningom poprawie ulega: koncentracja uwagi, szybkość myślenia, kreatywność, pamięć, polepsza się nastrój, samoocena, sen, równocześnie pacjent uczy się relaksu. Treningi prowadzą zatem do poprawy pracy mózgu, co skutkuje ogólną poprawą funkcjonowania organizmu ludzkiego. Metodę tę stosuje się dla doskonalenia zdrowia, pokonywania trudności w uczeniu się, wspierania przy intensywnej nauce i pracy oraz wspomagania leczenia zaburzeń psychosomatycznych.

Atrakcyjność tej metody polega na możliwości zastąpienia w sytuacjach, w których jest to możliwe, terapii farmakologicznej lub też jej wsparcia w przypadku, gdy całkowita rezygnacja z niej nie jest możliwa.

Dodatkowo, treningi EEG Biofeedback, stanowią ważny element w przyspieszaniu efektywności innych rodzajów terapii.

Treningi przeznaczone są dla dzieci, młodzieży i dorosłych z:

• ADHD i ADD;
• specyficznymi trudnościami w nauce (dysleksji, dysgrafii, dyskalkulii)
• problemami koncentracji uwagi;
• nadmierną agresją;
• zaburzeniami mowy (np. problem jąkania);
• tremą i nadwrażliwością;
• zaburzeniami rozwoju psychomotorycznego
• z zaburzeniami nastroju;
• z zaburzeniami snu;
• po urazach głowy;
• doświadczających stanu paniki i lęku;
• po udarach mózgu.

Terapia EEG-Biofeedback jest także pomocna dla osób zdrowych. Dzięki niej jesteśmy w stanie szybciej i lepiej przyswajać nowe informacje, w tym także efektywniej uczyć się języków obcych. Już po 15-20 treningach można odczuć:

• poprawę koncentracji i funkcji poznawczych;
• wzrost kreatywności;
• wyciszenie i zwiększone możliwości radzenia sobie ze stresem;
• poprawę nastroju i samooceny,
• skrócenie czasu reakcji (ważne dla sportowców, kierowców, pilotów
• lepszą organizację i sprawniejsze podejmowanie decyzji

Terapia pedagogiczna może być prowadzona indywidualnie i grupowo (max 4 dzieci).

Opiera się na przezwyciężaniu i likwidowaniu  trudności jakie napotyka odbiorca w trakcie procesu uczenia się (samodzielności, samoobsługi, umiejętności społecznych, w tym komunikowania się z otoczeniem, umiejętności poznawczych, koncentracji, zapamiętywania, czytania, pisania, liczenia).

Celem terapii pedagogicznej jest pozytywna zmiana funkcjonowania psychoedukacyjnego dziecka poprzez odpowiednio zorganizowane działania i dobrane narzędzia terapeutyczne.  Ten rodzaj oddziaływań ma za zadanie wydobyć i wykorzystać możliwości klienta, wyrównać niedobory w zakresie umiejętności, które pojawiają się rzadko lub wcale, a które powinny się pojawić. Terapia pedagogiczna ma poprawić jakość życia ucznia, zoptymalizować jego rozwój i umożliwić osiąganie powodzeń nie tylko dydaktycznych.

W pracy wykorzystujemy m.in. elementy takich metod i technik jak:

• Dobrego Startu. M. Bogdanowicz
• Symultaniczno-sekwencyjna wczesnej nauki czytania J. Cieszyńskiej
• Paula Dennisona
• Terapii ręki
• Affolter
• Dziecięca matematyka E. Gruszczyk-Kolczyńskiej,
• Twórcze zabawy i gry matematyczne

Zajęcia przeznaczone są dla dzieci:

• z trudnościami w nauce z uwagi na niższe niż przeciętne możliwości intelektualne,
• z problemami dyslektycznymi: dysortografia, dysgrafia, dyskalkulia
• z centralnymi zaburzeniami przetwarzania słuchowego
• z problemami w zakresie grafomotoryki, zaburzeń koordynacji wzrokowo- ruchowej, zaburzeń percepcji słuchowej, wzrokowej
• z zaburzeniem koncentracji uwagi
• z nadpobudliwością psychoruchową

Sala Doświadczania Świata to specjalnie wyodrębnione pomieszczenie z ograniczonym dopływem światła dziennego, wyposażone w różnorodne urządzenia stymulujące rozwój zmysłów: dotyku, wzroku, słuchu, równowagi, węchu i smaku.  Dla osób z różnego rodzaju deficytami Sala Doświadczania Świata jest często jedynym miejscem, jedynym światem, w którym mogą być w pełni wolni i w pełni twórczy. Terapia Snoezelen oddziałuje na najgłębsze, najbardziej podstawowe elementy człowieczeństwa i w tym tkwi jej fenomen, czyniąc ją tym samym tak niepowtarzalną i tak skuteczną metodą.

Zajęcia odbywają się indywidualnie i grupowo.

Zajęcia w Sali Doświadczania Świata przeznaczone są przede wszystkim dla dzieci, młodzieży i dorosłych:

• nadpobudliwych psychoruchowo
• z zaburzeniami emocjonalnymi
• z zaburzeniami na tle nerwicowym depresyjnym
• niepełnosprawnych intelektualnie
• z mózgowym porażeniem dziecięcym
• ze spektrum autyzmu
• po przeżyciach traumatycznych
• z przewlekłym bólem
• seniorów z demencją
• z zaburzeniami psychicznymi
• żyjących i pracujących w stresie

Diagnoza integracji sensorycznej (SI) to specjalistyczne badanie, które pozwala sprawdzić, jak dziecko odbiera, przetwarza i reaguje na bodźce zmysłowe – czyli np. dźwięki, dotyk, ruch, zapachy czy równowagę.

Terapia ta polega na rozwijaniu prawidłowego odbioru i analizy bodźców dostarczanych z otoczenia poprzez zmysły zewnętrzne (wzrok, słuch, dotyk, smak, węch) oraz płynące z własnego ciała poprzez zmysły wewnętrzne (równowagi i czucia głębokiego). Jest dla dziecka bardzo atrakcyjna, gdyż ma charakter wesołej zabawy ruchowej. Podczas tej zabawy dostarczane są dziecku takie bodźce, których najbardziej potrzebuje jego system nerwowy). Terapia ta zwana „naukową zabawą” odbywa się w przyjemnej sali wyposażonej w specjalistyczny sprzęt i pomoce do stymulacji wszystkich systemów zmysłowych.

Diagnoza fizjoterapeutyczna to ocena, która pozwala sprawdzić, jak funkcjonuje ciało dziecka — jego postawa, ruchy, siła mięśni, napięcie mięśniowe, koordynacja i sprawność motoryczna.

Fizjoterapeuta:

• rozmawia z rodzicami o rozwoju dziecka, jego trudnościach i ewentualnych dolegliwościach,

• obserwuje sposób poruszania się, siadania, chodzenia czy trzymania równowagi,

• wykonuje proste testy ruchowe, dopasowane do wieku dziecka.

Taka diagnoza jest potrzebna, gdy np. dziecko ma:

• wady postawy (np. skoliozę, płaskostopie),

• opóźnienia ruchowe,

• obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe,

• trudności z koordynacją i równowagą.

Na podstawie diagnozy fizjoterapeuta ustala indywidualny plan ćwiczeń i terapii, które wspierają prawidłowy rozwój ruchowy dziecka.

Fizjoterapia dzieci i młodzieży to forma terapii ruchowej, która wspiera prawidłowy rozwój ciała dziecka – jego postawy, sprawności, siły i koordynacji.

Zajęcia są dostosowane do wieku i możliwości dziecka, mają formę ćwiczeń, zabaw ruchowych lub pracy indywidualnej.

Fizjoterapia pomaga m.in. gdy dziecko ma:

• wady postawy (np. garbienie się, płaskostopie, skoliozę),

• opóźnienia w rozwoju ruchowym,

• trudności z równowagą, koordynacją, chodzeniem,

• obniżone lub wzmożone napięcie mięśniowe,

• choroby neurologiczne lub genetyczne wpływające na ruch.

Celem fizjoterapii jest poprawa sprawności i komfortu życia dziecka, a także zapobieganie pogłębianiu się problemów w przyszłości. Terapia odbywa się w atmosferze wsparcia i zrozumienia – często poprzez ruch łączony z zabawą.

Zajęcia prowadzone są indywidualnie i w małych grupach (max. 4 osoby)

Celem zajęć jest poprawa sprawności ruchowej całej kończyny górnej, a co za tym idzie poprawa sprawność manipulacyjnej dłoni, koordynacji ruchów, koncentracji oraz poziomu grafomotorycznego.

Zajęcia terapii ręki adresowane są do małych dzieci, uczniów w wielu szkolnym, młodzieży, osób dorosłych , które:

• mają obniżone lub podwyższone napięcie mięśniowe w obrębie kończyn górnych (w tym także tzw. obręczy barkowej);
• niechętnie podejmują czynności manualne (wycinanie; malowanie; lepienie z plasteliny, masy solnej; picie z kubka, układanie drobnych przedmiotów, itp.);
• mają problem z nauką czynności samoobsługowych (ubieranie, mycie się, wiązanie sznurowadeł; zapinanie guzików itp.);
• unikają dotykania nowych przedmiotów, różnorodnych faktur;
• poszukują zbyt mocnego ucisku np.: za mocno zaciskają dłonie na zabawkach, czy przedmiotach, siadają na swoich dłoniach, za mocno dotykają innych osób;
• mają problemy z koordynacją obu rąk podczas wykonywania czynności manipulacyjnych;
• wykonują czynności manualne niedbale, szybko lub za wolno.

Terapia metodą Warnkego to specjalistyczne zajęcia dla dzieci i młodzieży, które mają trudności z czytaniem, pisaniem, mówieniem lub koncentracją.

Metoda opiera się na ćwiczeniu podstawowych zdolności przetwarzania informacji przez mózg – takich jak:

• rozróżnianie dźwięków (np. podobnych głosek),

• rytm i tempo mowy,

• koordynacja słuchu, wzroku i ruchu,

• szybkie reagowanie na bodźce.

Terapia odbywa się z pomocą specjalistycznych urządzeń i programów komputerowych. Dziecko wykonuje zadania w formie gier i ćwiczeń dźwiękowych, dostosowanych do jego poziomu.

Metoda Warnkego pomaga szczególnie dzieciom z:

• dysleksją,

• opóźnionym rozwojem mowy,

• trudnościami szkolnymi,

• zaburzeniami koncentracji i uwagi.

Celem terapii jest usprawnienie pracy mózgu w zakresie odbierania i przetwarzania informacji, co przekłada się na lepsze funkcjonowanie dziecka w nauce i codziennym życiu.